Boşanmanın Çocuklar Üzerindeki Etkisi
Aile; anne, baba ve çocuklardan oluşan bir yapıdır. Doğal olan süreç de çocukların anne ve babası ile birlikte büyümesidir. Doğal aile yani anne, baba ve çocuktan oluşan ailede çocuğun ruhsal, bedensel ve sosyal gelişimi daha sağlıklı olmaktadır. Aile çocuğuna sevgi, saygı, neşe, güven ve sadakat göstermektedir. Aile huzurunun temeli anne ve babanın uyumlu bir şekilde anlaşmasıdır. Eşler arasında meydana gelen sorun, anlaşmazlık ve uyumsuzluk ailede huzursuzluk oluşturur bu durum çocuğa da mutsuzluk olarak yansımaktadır.
Boşanmanın çocukta yaratacağı problemlerden kaçmak için bazı aileler evliliği sürdürme çabası içerisinde yer almaktadır. Bu durum da ailede var olan gerginlik daha da arttırmakta çocuğun huzursuz bir ortamda yetişmesine neden olmaktadır. Eşler arasında oluşabilecek şiddet, tartışma, kavga çocuk önünde gerçekleşme ihtimali yüksek olduğu için çocuğu daha çok etkileyecektir. Boşanma kavramını çocuk algılamayacak kadar küçük ise (0-5) annenin ya da babanın onu terk ettiğini düşünür.
Boşanmayı bedensel bir ayrılık olarak görmektedir. Olumsuz duyguları, tartışmaları ve hisleri anlayamamaktadır. Boşanmanın ne olduğunu kavrayamamaktadır. Boşanma korku, şaşkınlık ve güvensizlik meydana getirir. Annenin boşanmada yaşadığı çökkünlük durumu çocuğun anneye aşırı bağlılığına, anneden ayrılamamaya, altına kaçırma gibi gerileme davranışlarına neden olur. Bazı çocuklar ise kızgınlıklarını hırçın ve öfkeli davranış ile sergiler.
Beş yaş sonrası için boşanma çocuklar için bilinen bir durumdur. Çocuk, anne ve babası arasında herhangi bir bağ olmadığının bilincindedir. Boşanmada bazen annesinin bazen de babasının hatalı olduğunu düşünebilir. Boşanma sonrası ne olacağı ile ilgili kaygılı bir duruma düşer.
Muhakeme gücü olan çocuklar için ayrılık sürpriz olabileceği gibi eğer ağır bir tartışma ortamında ise beklenen bir sonuç olarak algılanır.
Boşanmanın Getirdiği Sorunlar
Boşanma, bireyin kendi başına karar verme halidir. Kendi hayatı ile ilgili karar verirken diğer bireylerin de nasıl etkileneceğini düşünerek karar almak zorundadır.
Eşlerin ayrılması ailenin parçalanmış olduğunu da gösterir. Boşandıktan sonra eşler arasındaki gerginlikler, anlaşmazlıklar çocuklar üzerinden devam eder. Çocukları kendilerine doğru çekmeye çalışırlar. Mükemmel anne veya mükemmel baba olduğunu ispatlamak için abartılı davranışlarda bulunurlar. Çocuğu diğer eşe karşı kullanır. Karşı tarafa olumsuz dil kullanarak sürekli suçlar ve kötü biri olarak gösterir.
Ebeveynlerden bir tanesi eksikse bunun yeri hiçbir şekilde doldurulamamaktadır. Çocukların yetenekleri ve başarıları düşmektedir.
Boşanmış ailelerin çocuklarının neredeyse yüzde kırkında tedavi gerektiren psikolojik problemler meydana gelir. Anne ve baba arasındaki çatışmalara ve tartışmalara tanık olmuş çocuklar uyum sorunu yaşarlar. Ebeveynlerin önce boşanmanın çocuk üzerindeki travmayı en aza indirmek için çaba harcamaları gerekir.
Ebeveynler arasındaki ayrılık çocukları sosyal, ekonomik, psikolojik, eğitim ve evlilik başarısı yönünden de olumsuz etkilenmektedirler. Bu etkiler tüm yaşamlarını kapsadığı gibi düşük maddi kazanç, yetersiz eğitim, evlilikteki başarı oranının düşüklüğü ve aile bağlarının zayıflığı gibi durumlarla karşı karşıya kalmaktadırlar. Bu sağlıksız durum toplum yapısını da etkilemektedir.
